materiały o kanonizacji świętych z 2003 roku

"Nadziejo tych, którzy w Tobie mają nadzieję, umocnij, Panie, Kościół, który nabyłeś najdroższą swoją Krwią" (Irmos gł. 3, pieśń 3). Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, nabył swój Kościół, którym jesteśmy my wszyscy, przez mękę i śmierć na krzyżu. Nikt bowiem nie ma większej miłości niż ten, kto swoje życie oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Jezus Chrystus powiedział też: Jak mnie prześladowali, tak i was prześladować będą (J 15, 20).

Od czasu męczeństwa św. Stefana, pierwszego diakona, niezliczone rzesze męczenników swoją własną krwią przypieczętowały swoją wierność Chrystusowi. Na ich krwi wyrasta i rozwija się Kościół, bowiem Krew jest zasiewem Kościoła. Jednocześnie są Oni naszymi orędownikami przed tronem Bożym. Ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku, opłukali swe szaty i wybielili w krwi Baranka, stoją przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy (Obj 7, 14-15). Męczeństwo jest więc mocą Kościoła.

W XX wieku męczeństwo stało się udziałem tysięcy chrześcijan, który dali świadectwo swojej nadziei. Doświadczenie męczeństwa nie ominęło też naszych ziem. Chełmszczyzna i Podlasie mogą poszczycić się wielowiekową tradycją prawosławną, od zarania chrześcijaństwa na tych ziemiach dając świadectwo nauce Chrystusa i prowadząc pokolenia jej mieszkańców ku zbawieniu. W historii tych ziem znajdujemy wiele dramatycznych chwil. Jednak nawet w najtrudniejszych momentach, gdy zdawało się, że światło wiary prawosławnej już zgasło na tych terenach, zachowywały one wierność swemu dziedzictwu. Krew męczenników nie jeden raz zrosiła tę ziemię, zwłaszcza w minionym wieku. W naszej pamięci zapisały się dramatyczne chwile okresu międzywojennego, gdy niszczono cerkwie prawosławne, okresu II wojny światowej i bezpośrednio po niej. W ich rezultacie Kościół prawosławny na tych terenach został niemal zupełnie zlikwidowany, ale pamięć o tych tragicznych chwilach jest ciągle żywa wśród prawosławnych synów i córek tych ziem, rozproszonych po całym świecie.

Miniony wiek był dla całej ludzkości doświadczeniem niezwykłego ataku sił zła i ciemności, niszczenia w człowieku obrazu Bożego. W szczególny sposób cierpienie i męczeństwo stało się udziałem Kościoła prawosławnego. Niektóre z lokalnych Kościołów prawosławnych stały się terenem przymusowej ateizacji, co zaowocowało nowymi męczennikami, z których wielu zostało już kanonizowanych. Dla naszego Kościoła miejscem męczeństwa stała się właśnie Ziemia Chełmska i Podlaska.

Przez akt kanonizacji Męczenników Chełmskich i Podlaskich Kościół nasz daje świadectwo swojej pamięci o czasach minionych i swojej miłości do tych, którzy byli jego najwierniejszymi dziećmi. W nich mamy teraz opiekunów niebieskich, którzy błagają za nami przed tronem Boga Wszechmogącego. Modlą się o łaskę wiary i męstwa, o przebaczenie, o odrodzenie Prawosławia na tych terenach. Ich krew jest zaczynem miłości, przebaczenia, przemienienia naszych serc, otwarcia się na łaskę Bożą. Męczeńska śmierć jest wezwaniem do pojednania i przebaczenia win: Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom (Mk 6, 12). Ich męczeństwo powinno stać się fundamentem zgody i miłości między ludźmi różnych tradycji, kultur, mniejszości i wyznań u progu nowego tysiąclecia.

Prosimy świętych Męczenników Chełmskich i Podlaskich o wstawiennictwo u Wszechmogącego Boga za nasz Kościół, za wszystkich mieszkańców Chełmszczyzny i Podlasia, za naszą Ojczyznę i za cały świat. Niech przez ich wstawiennictwo Miłosierny Bóg natchnie nas do dokonywania mądrych wyborów, których właśnie dzisiaj musimy dokonać, niech da nam szansę budowania zgody i współpracy między narodami naszego kontynentu, który wkracza w nową epokę swoich dziejów. Niech zjednoczona Europa buduje własną przyszłość w oparciu o swoje chrześcijańskie korzenie, wierna nakazom Ewangelii.

Przede wszystkim zaś my sami musimy stać się dobrymi i wiernymi sługami, aby widząc nasze dobre uczynki świat stawał się coraz bliższy Boga. Święci Męczennicy Chełmscy i Podlascy są dla nas wzorem wytrwałości w wierze i miłości. Ich miłość, która zaowocowała męczeństwem, czyli wiernością Chrystusowi do końca, w każdej sytuacji, niech umocni naszą wiarę i naszą nadzieję, bez których życie człowieka staje się puste i pozbawione sensu. Męczennicy są znakiem pojednania. Jak nasz Zbawiciel, tak i oni modlili się o przebaczenie dla swoich prześladowców. Bez przebaczenia nie da się zbudować nowego świata. Ich męczeństwo wskazuje na najwyższy sens przykazania miłości w życiu poszczególnych ludzi i całych narodów. Wymaga to z naszej strony dania świadectwa. Pełnia świadectwa o Bogu ujawnia się w Osobie i zbawczym wysiłku Pana Jezusa Chrystusa, Który po to się narodził i po to przyszedł na świat, żeby dać świadectwo prawdzie (J 18, 37). W tej pełni świadectwa mają swój szczególny udział męczennicy, których śmierć mówi o wartości życia w Chrystusie i z Chrystusem, który jest Drogą, Prawdą i Życiem (J 14, 6), o radości bycia z Nim i o gotowości bycia Mu wiernym aż do śmierci, aby być wiernym świadkiem (Obj 2, 13) w wyznawaniu Jego imienia (Mt 10, 32). Ten, kto jest naśladowcą Chrystusa, jest nie tylko naśladowcą Jego życia, ale także jest gotowy być naśladowcą Jego śmierci. Męczennicy Chełmscy i Podlascy dali wspaniały przykład bycia naśladowcami Chrystusa. Wierni do końca, zyskali koronę chwały w Królestwie Bożym, swoim życiem i śmiercią dając nam przykład wierności Jezusowi Chrystusowi, Który jest Życiem i Zmartwychwstaniem (J 11, 25). Przez ich męczeństwo słowa Pana Jezusa Chrystusa: Ufajcie, Jam zwyciężył świat (J 16, 33) posiadają sens szczególny. Śmierć męczeńska jest największym zwycięstwem człowieka nad złem tego świata.

Modlimy się do świętych męczenników, abyśmy w naszym codziennym życiu zwyciężali zło i przybliżali królestwo niebieskie, ostateczny triumf Chrystusa, który jest Pierwszym i Ostatnim, który był, który jest i który przyjdzie (Obj 1, 8).

Święci Męczennicy Chełmsko-Podlascy, módlcie się za nas do Boga!

Z Bożej łaski, pokorni:

Lublin, 20.III.2003 r.