Męczennikcy urodził się w latach 60-tych XIX wieku. Poczuł powołanie do życia mniszego. Miejscem jego zmagań duchowych stał się monaster św. Onufrego w Jabłecznej - twierdza Św. Prawosławia na lewym brzegu Bugu. Przyjął postrzyżyny mnisze otrzymując imię Ignacy.

W okresie międzywojennym mnich Ignacy był jednym z najstarszych wśród braci monasterskiej. Cieszył się autorytetem wśród okolicznej ludności prawosławnej. Okres wielkiej próby przyszedł dla niego, jak i dla wszystkich mnichów monasteru w Jabłecznej w latach drugiej wojny światowej. Monaster działał wówczas w niezwykle trudnych warunkach.

Najbardziej dramatycznym momentem w wojennych jego dziejach stała się noc z 9 na 10 sierpnia 1942 r., kiedy oddział wojskowy dokonał napadu na monaster. Napastnicy podpalili zabudowania monasterskie, nie pozwalali mnichom ugasić pożaru, grożšc im rozstrzelaniem. Część mnichów, w tym św. Ignacy, ukryła się w monasterskim sadzie. Jednak św. Ignacy powrócił, wszedł na dzwonnicę i zaczął dzwonić na trwogę.

Przyjął męczeńską śmierć stając w obronie monasteru.

Męczennik Ignacy pochowany został na cmentarzu monasterskim. Wiosną 2003 r. otwarto grób świętego. Relikwie św. męczennika Ignacego umieszczono w soborze św. Onufrego w Jabłecznej.