Święty męczennik Piotr urodził się w 1891 r. we wsi Tarnawatka (pow. tomaszowski). Kształcił się w szkole rolniczej, którą ukończył w 1908 r. W latach pierwszej wojny światowej i po jej zakończeniu przyszły pasterz i święty pracował jako nauczyciel.

Trzydziestoletni Piotr Ohryzko poczuł powołanie do służby cerkiewnej i wstąpił do Wołyńskiego Seminarium Duchownego w Krzemieńcu. Po ukończeniu w 1923 r. seminarium zawarł związek małżeński. W grudniu tegoż roku otrzymał w Krzemieńcu święcenia diakońskie i kapłańskie z rąk biskupa lubelskiego Antoniego. Przez kilkanaście lat o. Piotr był duchownym Diecezji Wołyńskiej. Służył w wielu parafiach powiatów włodzimierskiego, dubieńskiego, łuckiego, horochowskiego.

W 1939 r., gdy Wołyń znalazł się pod władzą bezbożnego reżimu, o. Piotr powrócił na rodzinną Ziemię Chełmską - na Tomaszowszczyznę. Zamieszkał we wsi Sumin, wkrótce został proboszczem parafii Moreszyn. W prowadzonej gorliwie w trudnych warunkach wojny pracy duszpasterskiej kapłan ten szczególną uwagę poświęcał młodzieży. Nie omijały go dramatyczne chwile, w latach wojny kilkakrotnie dokonywano na duchownego napadów.

Męczeńską śmierć znalazł w należącej do jego parafii wsi Czartowiec (pow. zamojski). W kwietniu 1944 r. w czasie Wielkiego Tygodnia - w Wielki Poniedziałek celebrował tam Boską Liturgię dla młodzieży połączoną z wielkopostną spowiedzią. Duchownego w szatach liturgicznych wyprowadzono z cerkwi. Zerwano z niego szaty i poprowadzono za wieś, gdzie został okrutnie zamęczony.

Ciało męczennika prawdopodobnie pochowano na łąkach w miejscu kaźni. Nie zdołano go dokładniej ustalić.