Mińska Ikona Matki Bożej znajduje się soborze Św. Ducha w Mińsku. Jest to ikona Bogarodzicy, której obok Żyrowickiej, Białorusini czczą najbardziej.

Zgodnie z legendą Mińska Ikona Matki Bożej została napisana przez ewangelistę Łukasza. Przez długie wieki znajdowała się w Bizancjum, skąd trafiła na Ruś wraz z królewną Anną, która wyszła za mąż za wielkiego księcia Włodzimierza. Ikona została umieszczona w kijowskiej cerkwi Narodzenia Matki Bożej, popularnie zwanej Dziesięciną. Mimo tego, iż świątynia wielokrotnie cierpiała z powodu najazdów koczowników, ikona pozostawała nietknięta. U schyłku XV w. na Kijów najechał chan tatarski Machmed-Girej. Cerkiew Dziesięcina została splądrowana. Jeden z Tatarów zdarł z ikony Matki Bożej kosztowności i samą wrzucił do Dniepru. Jednak Bogarodzica nie pozostawiła ikony na pastwę losu. Po pewnym czasie znaleziono ją na brzegu rzeki Swisłocz, na przeciwko starego mińskiego zamku. Odnalezioną ikonę uroczyście przeniesiono na zamek i umieszczono w cerkwi Narodzenia Matki Bożej. Było to 13 sierpnia 1500 r.

Tu ikona znajdowała się przez 116 lat, do 1616 r., kiedy została odebrana prawosławnym i przeniesiona do znajdującego się wówczas w rękach unitów Monasteru Świętego Ducha. Tam też odnowiono ją nadając pewne rysy malarstwa zachodniego. W końcu XVIII w. ikonę przeniesiono do Soboru św. św. Piotra i Pawła, a 1839 r. zwrócono ją prawosławnym.

W latach władzy radzieckiej Mińską ikonę Matki Bożej, podobnie jak wiele innych należących do Cerkwi rzeczy zamknięto w drewnianym magazynie. I tym razem Bogarodzica nie pozwoliła, aby Jej ikona zaginęła. W czasie okupacji niemieckiej odnaleziono ją i umieszczono w cerkwi św. św. Piotra i Pawła, skąd w 1945 r. przeniesiono ją do soboru Świętego Ducha.

Mińska Ikona Matki Bożej znajduje się w otoczeniu aniołów na starożytnym herbie stolicy Białorusi.

Święto Mińskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 13/17 sierpnia.