Żyrowicka Ikona Matki Bożej należy do największych świętości Cerkwi prawosławnej na Białorusi.

Jej objawienie miało miejsce prawdopodobnie w 1470 r. (brak zgodności co do tej daty) w okolicach miejscowości Żyrowice nie opodal Słonima na południowej Grodzieńszczyźnie. W lesie należącym do prawosławnego marszałka litewskiego Aleksandra Sołtana wśród gałęzi gruszy pasterze ujrzeli niezwykle jasne światło. Pochodziło ono od niewielkiej ikonki Matki Bożej, wyrzeźbionej w kamieniu o wymiarach około 6 na 5 cm. Zdjęli ją z drzewa i odnieśli Sołtanowi, który zamknął ją w szkatułce. Gdy następnego dnia chciał pokazać ją przybyłym gościom w szkatułce nie znalazł ikonki.

Upłynęło niewiele czasu, gdy ci sami pasterze ponownie znaleźli tę samą ikonkę na tej samej gruszy. I tym razem odnieśli ją Sołtanowi, który potraktował ją z należnym szacunkiem, a na miejscu odnalezienia postanowił zbudować cerkiew Bogarodzicy. Około 1520 r. cerkiew spłonęła. Przypuszczano, że ogień strawił również ikonę, lecz pewnego
razu dzieci ujrzały stojącą na kamieniu "pannę niezwykłej urody" trzymającą w dłoniach zaginioną ikonę. Na tym miejscu zbudowano murowaną cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, która stała się centralną świątynią powstałego w 1549 r. Monasteru Żyrowickiego. Ikona stała się źródłem niezliczonych cudów uzdrowienia.

W latach 1613-1839 Monaster Żyrowicki wraz z ikoną znajdował się w rękach unitów. Sprowadzeni tam bazylianie koronowali słynącą łaskami ikonę, a monaster stał się celem pielgrzymek nie tylko prawosławnych, ale też ludności unickiej i rzymskokatolickiej, w tym polskich królów. Po pobycie w Moskwie w okresie I wojny światowej ikona ponownie znalazła się w prawosławnym monasterze w Żyrowicach. Jak poprzednio jest celem pielgrzymek wiernych z Białorusi i całego świata.

Święto Żyrowickiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 7/20 maja.