Siedmizierska Ikona Matki Bożej jest jedną z najbardziej czczonych ikon Bogarodzicy w rejonie Powołża i Kazania. Jej objawienie sięga XVI w.

W mieście Ustiug w biednej rodzinie urodził się chłopiec, któremu rodzice nadali imię Eutymiusz. Będąc jeszcze młodzieńcem pozostawił dom rodzinny i odszedł do monasteru. Jedynym spadkiem po śmierci rodziców pozostała mu kopia Smoleńskiej Ikony Matki Bożej "Hodigitria". Młody mnich wkrótce zapragnął zamieszkać samotnie w pustelni, dokąd wziął ze sobą rodzicielską ikonę. Miejsce, które wybrał było otoczone siedmioma jeziorami (które następnie połączyły się w jedno), dlatego też powstała pustelnia, a następnie przywieziona przez Eutymiusza ikona Matki Bożej, zostały nazwane Siedmizierskimi, tj. siedmiojeziornymi.

Wieść o bogobojnym życiu Eutymiusza szybko rozeszła się po okolicy i coraz więcej osób zaczęło przybywać do niego, aby zasięgnąć porady duchowej. Wiele z nich decydowało się
pozostać w pustelni na stałe. Wkrótce miejscowy metropolita wziął mnicha do siebie. Początkowo ikona pozostała u Eutymiusza, jednak później zdecydował się on oddać ją na znak błogosławieństwa do założonej przez siebie wspólnoty.

Wkrótce ikona stała się źródłem wielu cudów. Modlący się przed nią chorzy odzyskiwali zdrowie, kulawi zaczynali normalnie chodzić, a ślepi odzyskiwali wzrok. Ikona stała się również słynna z powodu dwukrotnego (w 1654 r. i 1656 r.) uratowania Kazania od śmiertelnych epidemii. Poczynając od 1658 r. corocznie 26 czerwca ikona przenoszona jest z Monasteru Siedmizierskiego do Kazania.

Święto Siedmizierskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 26 czerwca/9 lipca, 28 lipca/10 sierpnia oraz 13/26 października.